ALEKSANDROWICZ (Alexandrowicz) Tadeusz h. własnego vel Kosy (odmiana). Zmarł po 1800 roku. W latach 1769-1794 pełnił następujące urzędy:
- skarbnik grodzieński
- sędzia grodzki grodzieński
- sędzia ziemski grodzieński
- marszałek grodzieński
Skarbnikiem grodzieńskim był w latach 1769-1772. Nominowany na urząd został 22 II 1769 roku po śmierci Benedykta Sopoćki i sprawował go prawdopodobnie do 11 XII 1772 roku. Przed mianowaniem zapisywany był jako sędzic tj. syn sędziego. W dniu 3 XII 1770 roku nominowany na urząd sędziego grodzkiego, a 4 VII 1777 roku na urząd sędziego ziemskiego (po rezygnacji Kazimierza Wolmera). W 1789 roku, jako sędzia ziemski został wyznaczony na jednego z komisarzy reprezentujących województwo trockie powiat grodzieński w „Sposobie wynalezienia Ofiary z Dóbr Ziemskich i Duchownych w Koronie i w Wielkim Xięstwie Litewskim”. W dniu 10 I 1792 roku z mocy konstytucji w związku z przemianowaniem urzędów pozostaje sędzią ziemiańskim – do 1777 roku. Urząd marszałka grodzieńskiego obejmuje 22 II 1794 roku, jednak jeszcze w lipcu tegoż roku występował bez tytułu – był ostatnim marszałkiem grodzieńskim.
Był wielokrotnie deputatem szlacheckim powiatu grodzieńskiego do Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego – w latach: 1763, 1770/1771, 1776/1777, 1783/1784, 1787/1788.
W 1765 roku stanął w popisie szlachty grodzieńskiej z parafii Jeziory – „Wielmożny imć pan Tadeusz Alexandrowicz – sędzia siemski grodzieński na koniu skarogniadym, ze wszelkim moderunkiem do woyny zgodnym”. W 1792 roku był jednym z sygnatariuszy laudum sejmiku w Grodnie.
